Yüreği ağaçları söküyor,
Kayaları fırlatıyordu
Ama o sadece duruyordu
Yazıyordu şair, yazıyordu
Yüreği masaları deviriyor,
Elbiselerini parçalıyordu
Ama o sadece yazıyordu
Sonra gözünden bir damla aktı yazdıklarına,
İçindeki öfkeden güç alarak arttı damlalar,
O damlalar ile akıp gitti tüm yazdıkları,
Ama yüreğindeki öfke akmadı.
Kalemi durdu şairin,
Gözyaşları da öyle,
Ama yüreği durmadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder