not: Eğer ki hayalleriniz 6 yaşından beri değişime uğramadıysa bu yazının size hitap etmemesi oldukça mümkün.
Herkese sorulan bir sorudur bu; büyüyünce ne olacaksın?
Yaşa göre değişir cevabı. süper kahraman olacağım, dansöz olacağım, balerin olacağım, Peter Pan olacağım, anne/baba olacağım.
Elbet bana da hayatımın çeşitli dönemlerinde soruldu bu soru. Şimdi 16 yaşındayım. Artık 'ne olacaksın' yerine, 'ne okuyacaksın' diyorlar ama ana fikir aynı sonuçta.
6 yaşındayken dansöz olacağım diyordum, 7 yaşında balerin, 8 yaşında Peter Pan'ın cici kardeşi, 9 yaşında sporcu, 10 yaşında yazar, 11 yaşında psikolog, 13 yaşında doktor, 14 yaşında hele bi lise bitsin, 15 yaşında müzisyen ya da reklamcı olmak istiyorum dedim.
Günün birinde bir yılbaşı gecesini otelde geçirdim. Bir dansöz vardı, gösteri sonrası yanına gittim ve mutlu değildi vazgeçtim. Bale vücuduma uymadı. Peterpan'ın kardeşi olmak için geç kaldım, fazla büyüdüm. Her sporcunun başına gelen sağlık sorunlarından biri nedeniyle spora ara verdim, vücudum bozuldu. Veremden ölen yazar/şair sayısını görünce yaşmak için başka bir mesleğe ihtiyacım olduğunu gördüm. Psikologların ülkede deli doktoru olarak tanındığını gördüm, hobim olur psikoloji dedim. Doktorlar dizisi sağ olsun doktorluk fikri bayağı geldi. SBS varken hayal kuramadım. Mükemmel müzik gruplarının piyasada iş yapmadığını görünce reklamcı olmaya karar verdim, beğenmediğim piyasa mimarlarının reklamcılar olduğunu görünce uzunca bir süre muallakta kaldım. O zamandan beri tutnamayanların tescilli üyesiyim.
Hayal kurmak bile çok zor. Neyin hayalini kurabilirim? Yazılan kitaplar, çekilen filmler, söylenen şarkılar, bestelenen müzikler bile tekrara girdi. Yazılmadık konu kalmadı ve yaşanmamış bir hayat. Hepimiz aslında herkes gibiyiz. En psikopatımız veya kendini en farklı hissedenimiz bile sıradan. Bir elin parmakları gibiyiz. Kendi içimizde farklıyız ama işin özünde parmağız.
Tutunamayan halimle utanmadan hayaller kuruyorum bazen. Mesela başarılı bir mühendis oluyorum, bazen muhteşem bir siyasetçi, bazen dünyayı kurtaran bilim insanıyım, kimi zaman yazdıkları okunmayan ama mutlu insan. Her şekilde güçlü bir kadın. Sonra fark ediyorum ki bu filmi daha önce izlemiştim veya bu kitabı okumuştum.
Yazılabilecek her şey yazıldı, çekilebilecek her şey çekildi, besteler tükendi ve heyhat! Yaşandı her ihtimal. Hayalini kurabileceğiniz, kimsenin yaşamadığı, sadece bizim olan bir hayat yok artık. Kimsenin kurmadığı orijinal bir hayaliniz,hayalim yok.
Bir mucize bekliyorum. Nasıl bir şey beklediğimi ben bile bilmiyorum inanın. Beklerken okuyorum, izliyorum ve dinliyorum. Bir gün eskaza beklediğim mucize gerçekleşirse şok olup, fırsatı kaçırmamak için, hazırlık yapmak için.
Belki bir sivri sinek ısırır beni, belki maymun kadın olurum, ya da sarı taksi kulübesinden bir profesör uzatır elini paralel evrenleri gezdirmek için. Sonuçta ısırmadı mı böcekler birilerini, kedi kadınlar geçmedi mi aramızdan? Mavi polis kulübesinin hayaliyle uyuyanımız bile var!
Bir mucize gerçekleşene kadar herkesin okuduğu kitapları okumaya, herkesin izlediği filmleri izlemeye, herkesin dinlediği şarkıları dilime pelesenk etmeye devam edeceğim ve inancağım, bir şeylerin değişebileceğine inanacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder